Για συναισθηματικούς λόγους μόνο: Ισχύς μου η Αγάπη του Κούνελου

Μην τον είδατε, τον Κούνελο (πιστή ζωγραφιά του παρατίθεται),
τον Κουνελή τον Κούνη,
πείτε του,
στιφάδο ποτές δεν θα γίνει,
σαν γυρίσει οικόσιτος,
σαν άρχοντας
θα τρώει και θα πίνει
(Δημοτικό)


Η απορία είναι εύλογη:

Αξίζουν (για όποιον έκλεψε τον Κούνη) 300 ευρώ ή η μετατροπή σε στιφάδο ενός τόσο μεγάλης συναισθηματικής αξίας κουνελιού;

και:

Πώς ξέρουμε ότι ο Κούνης δεν έφυγε αλλά κλέφτηκε; Μήπως κλέφτηκε με Κουνέλα; Ή τον έκλεψαν διαρρήκτες στην οδό Ησαϊα;

Και, επειδή δεν βλέπω να βγαίνει άκρη, δηλαδή άκρη ούτε σε κανένα χασάπικο ούτε άκρη σε καμιά εξοχή, όπου ο Κούνης κι η Κουνέλω ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα,

καλύτερα να σας πω ένα τραγουδάκι, που μού 'λεγε ο μπαμπάς μου:

Πάει ο λαγός να πιεί νερό
μεσ' στου [όνομα μωρού] το λαιμό...

και:

Με τα δύο μπροστινά τα πόδαράκια του
καθαρίζει και παστρεύει τα μουστάκια του
κυνηγός τον πλησιάζει,
το ντουφέκι ετοιμάζει,
μπαμ του κάνει ο κυνηγός
πέφτει κάτωω ο λαγόοος!



Όσο για το συντακτικό των γραφομένων στην αφίσα...

άραγε λένε:

"Κλάπηκε κουνέλι στην οδό Ησαϊα για συναισθηματικούς λόγους.. κλπ κλπ"

Δηλαδή, κάποιοι έκλεψαν το κουνέλι εξαιτίας συναισθηματικών (δικών τους) λόγων;


Ή


"Για συναισθηματικούς λόγους....η αμοιβή του θα είναι 300 ευρώ";