Υπάρχουν κι άλλες μέρες για να πεθάνεις στον "Τεμπέλη" εκτός από την Παρασκευή.
Κι άλλοι μουσικοί. Κι άλλες μουσικές. Ζήσε λίγο ακόμη.
Το φιλόσοφο βλέμμα, ο φιλόσοφος νους, βλέπει τα πάντα μέσα από τα πάντα. Μετέχει αλλά δεν μετέχεται. Μερίζει αλλά δεν μερίζεται.
Όπως βλέπετε στη φωτογραφία, μπορεί να ειπωθεί ότι ο πάνω αοιδός, κρίνοντας από την στάση του (αριστερό χέρι στο κεφάλι, ο δείκτης τεντωμένος κ.λπ.), στοχάζεται.
Μπορεί, βέβαια, κανείς να αναρωτηθεί για ποιο λόγο οι τραγουδιστές "λαϊκών" κέντρων της Λαμίας παίρνουν ύφος και πόζα Φιλοσόφου. Ο λόγος είναι απλός και με υψηλό νόημα.
Σε άλλες πόλεις και νομούς οι κάτοικοί τους είναι ανίκανοι να συνδυάσουν υψηλή τέχνη και λαϊκό πολιτισμό. Όχι στην Λαμία όμως. Το "Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευιέ" αλλού θα το είχαν μόνο ως θέατρο. Σε μας και ως θεατρικό έργο το παίζουν και σε λαϊκή επιτυχία το μετέτρεψαν για να το τραγουδάνε στον Τεμπέλη.
